தயிரின் கதை!

“ஹ்ம்ம்ம்ம்..உருப்படியாக இன்னும் தயிர் செய்யத்தெரியவில்லை”திருமணம் ஆனதில் இருந்து இதுவரை ரங்கமணி இந்த வார்த்தையை ஒரு லட்சத்து ஒன்பதினாயிரத்து தொள்ளாயிரத்து தொன்னூற்றி ஒன்பது முறையாவது சொல்லி சொல்லி அதை கேட்டு கேட்டு என் காதும் நான்கு நாளைக்கு முன் வைத்த தயிரைப்போல் புளித்து விட்டது.

“ஆஃப்டர் ஆல் ஒரு தயிர் கூட வைக்கத்தெரிய வில்லை.ஷேம் ஷேம்..என்ன பிளாக்கர் நீங்கள்..?”ஆ ஊ என்றால் என் வலைப்பூவை வம்பிழுக்காமல் இருப்பது மஹா தவறு என்ற குறிகோளுடன் இருக்கும் என் பெரியவர்.

“மா..சப்பை மேட்டர்.இதற்குப்போய் இப்படி டென்ஷன் ஆகறீங்க.பேசாமல் தயிர் செய்யும் விஷப்பரிட்சையில் இறங்காமல் அமுல் தயிர் வாங்கிடுங்க”கூலாக சொல்லும் இளையவர்.

“என்னடி,இன்னிக்காவது உருப்படியா வந்துச்சா?”எதை மறந்தாலும் இதை மறவாது கேட்கும் நட்பு.

”ஐந்து கிலோ பிரியாணி ஆகட்டும்,ரெண்டு கிலோ மாவில் பரோட்டாவாகட்டும் சடுதியில் செய்து விடுவேனாக்கும்.இந்த தயிர்தான் நமக்கு வசப்பட மாட்டேன் என்கின்றது”இப்படி சொல்லி சிறுமூச்சு மற்றும் பெருமூச்சு விட்டு பீற்றிக்கொள்வதோடு சரி.

தயிர் வைப்பதற்கென்றே சைனா மேக் எனாமல் கோப்பை அழகாக இருந்தும் தயிர்தான் அழகில்லாமல் போய் விடுகின்றது என்று எனக்கு மூக்கு முட்ட குறை.

மிகவும் கரிசனத்துடன்,ஜாக்கிரதையுடன் பாலைக்காய்ச்சி தயிருக்கு உரை ஊற்றி வைத்து விட்டு எடுத்துப்பார்த்தால் திப்பி திப்பியாக திரட்டுபால் போன்ற தயிர் என்னைப்பார்த்து பரிதாபமாக விழிக்கும்.

உடனே செல்லை தூக்க வேண்டியது.நட்பிடம் சொல்லி ஆலோசனை கேட்டால் “பாலில் நீர் விட்டாயா?என்ன பால்?கொழுப்பு நீக்கிய பாலா?இன்னிக்கு வந்த பாலா,பால் காய்சும் பாத்திரத்தை வெந்நீர் விட்டு அலம்பினாயா?”கேள்வி கேட்பதில் மருத்துவ நிபுணர் தோற்றார் போங்கள். மறு பக்கத்தில் கேட்காதவண்ணம் மிக ஜாக்கிரதையாக நான் பல்லை கடிப்பது கேட்காமல் இருக்க பிரயத்தனப்பட்டு அவள் கேட்கும் கேள்விகளுக்கெல்லாம் பொறுமையாக பதில் சொன்னேன்.

”அதானே பார்த்தேன்..கஞ்சப்பிசுனாரி.பால் கவரை கழுக தண்ணீர் விட்டாயா.அதான் தயிர் இப்படி திரண்டு வருது”பெரியதாக ஆராய்ந்து விடையை கண்டு பிடித்து விட்ட கர்வம் மறுமுனை நட்பின் குரலில் தெரிந்தது.

“இனி துளி தண்ணீர் சேர்க்காமல் பாலைக்காய்ச்சு”உத்தரவு போட்டுவிட்டாள்.

நட்பு சொன்னதை அப்படியே பின் பற்றி தயிர் தோய்த்தால் இந்த முறை தயிருக்கு மேலே ஒரு  இன்ச் அளவுக்கு தண்ணீர் நின்றது.மறுபடி அதே இலவச ஆலோசனைக்கு போனேன்.”ஏகப்பட்ட கேள்விகளுக்கு பிறகு பால் நல்ல சூடாக இருக்கும் பொழுதே உரை ஊற்றி விட்டாய்.இனி பக்குவமாக பதமாக உரை ஊற்று”என்ற அட்வைஸை ஏற்று மறுதடவை நட்பு சொன்ன பிரகாரம் கை பொறுக்கும் சூட்டில் பால் இருக்கும் பொழுது உரை விட்டேன்.

ம்ம்ஹும்...இப்பொழுதும் திருப்தி இல்லை”மா..நெஸ்லே தயிருக்கு அடிக்காதும்மா”மகனின் திருப்தி இன்மை.

“பாலில் சூட்டின் அளவு பார்க்க கை விட்டாயா”என்ற கேள்விக்கு என் பதில் ஆமாவாக இருக்க “அதான்.தயிர் இப்படி உனக்கு டிமிக்கி கொடுக்கிறது”என்ற பதில் கிடைத்தது.

தயிர் செய்ய வேண்டி செல்போனுக்கு இவ்வளவு தண்டம் அழத்தேவை இல்லை என்று தோன்றியது.யூ டியூபில் தயிர் செய்வது எப்படி என்று பார்த்து அதன் பிரகாரம் செய்தும் பலனில்லை.

இந்த தயிரை மறந்து நிம்மதியாக ஒரு மத்தியானப்பொழுதில் குட்டியாக தூக்கம் போட்டதை செல் போன் அழைத்து தூக்கத்துக்கு பங்கம் வைத்தது.

“இப்பதான் ஞாபகம் வந்தது.ஆமா தயிருக்கும் பாலில் உரை ஊற்றி விட்டு என்ன செய்வாய்?”

தூக்ககலக்கத்தில் எரிச்சலுடன் பதில் சொன்னேன்.”மூடி வைத்து விடுவேன்”

“கலக்க மாட்டாயா?”

“கலக்கவா”

“ஆமாம்.உரை ஊற்றிய பின் ஒரு ஸ்பூனால் நன்றாக கலக்க வேண்டும்.இதை ஃபாலோ பண்ணாததால் தான் உனக்கு தயிர் சரியாக வரவில்லைபோலும்”

அன்றே அந்த தயிர்த்தோழி..ஓஓ..ஸாரி உயிர்த்தோழி சொன்ன படி ஸ்பூனால் நன்கு கலக்கினேன்.அதென்னவோ தெரியவில்லை.எனக்கும் தயிருக்கும் ஏழாம் பொருத்தம்தான்.

திப்பி திப்பியான தயிர்,தண்ணீர் நிற்கும் தயிர்,புளிப்பில்லாத தயிர்,புளித்துப்போன தயிர் இப்படி விதம் விதமாக தயிர் செய்து வந்தேனே தவிர உருப்படியாக தயிர் செய்ய துப்பில்லாமல் போனது.

ஓரளவுக்கு பெரியவரும்,சின்னவரும் கிண்டல்களை குறைத்துக்கொண்டு அந்த தயிரை உபயோகிக்க பழகிக்கொண்டார்கள்.ஞாபகம் வரும் பொழுதெல்லாம் ரங்கமணியும் தயிரை பற்றிய வினா எழுப்பி என் ரோஷத்தை கிளறி வேடிக்கை பார்ப்பதில் அலாதி பிரியம்.ஒரு வழியாக ஏதோ சுமாராக தயிர் தோய்க்க கற்றுக்கொண்டு இப்பொழுதெல்லாம் நக்கல் நையாண்டி இல்லாமல் தயிரை சாதத்தில் விட்டும்,லஸ்ஸியாகவும்,உப்பு சேர்த்தும்,இல்லை அப்படியேவும் சாப்பிட பழகி விட்டனர்.

இப்படியாக தயிர் கதை பிரச்சினை இன்றி ஓடிகொண்டிருக்க எனக்கும் பெருத்த நிம்மதி.அன்று தயிர் பாத்திரத்தை திறந்த சின்னவர்”என்னம்மா,தயிர் ஜவ்வு மிட்டாய் போல் இழுக்குது”பெரிய குண்டை தூக்கி போட நான் அலறி அடித்துக்கொண்டு போய் ஸ்பூனால் தயிரை தூக்கி பிடித்தால் ஆம் ஜவ்வு மிட்டாயேதான்.

அலசி ஆராய்ந்து அலட்டிக்கொண்டிருக்காமல் உருப்படியாக கொஞ்சம் உரை ஊற்ற மட்டும் தயிரை வைத்துக்கொண்டு
கொத்துமல்லி கருவேப்பிலை இஞ்சி பச்சை மிளகாயை அரைத்து கலந்து மசாலா மோர்  செய்து தயிரை வீணாக்காமல் காபந்து பண்ணி திருப்தி பட்டுக்கொண்டேன்.

அடுத்த நாள் இரவு தயிருக்கு உரை ஊற்றி மூடி வைத்து விட்டு முதல் வேளையாக காலையில் எழுந்ததுமே தயிர் பாத்திரத்தை திறந்து பார்த்தால் வெள்ளைவெளேரென்ற தயிர் என்னைப்பார்த்து சிரித்தது.அப்பாடா என்று திருப்தி பட்டுக்கொண்டேன்.மத்தியானம் சின்னவரும்,பெரியவரும் சாப்பிட வரும் பொழுது இந்த மஹா கனம் பொருந்திய இந்த தயிர் என்னை பார்த்து இளிக்கப்போவதை அறியாமல்.

பொரியல் குழம்பு ரசம் என்று வரிசைபடுத்தாமல் சாதத்தை தட்டில் போட்டதுமே தயிரை விடும் பழக்கம் என் வாரிசுகளுக்கு.தயிரை ஸ்பூனால் எடுத்தால்..அவ்வ்வ்வ்வ்வ்...நேற்றைப்போலவே தயிர் ஜவ்வு மிட்டாய்தான்.கலரைப்பார்த்து நம்பிய இந்த  தயிர் இப்படி காலை வாரி விட்டதே..எரிச்சலுடன் மகன்களின் கிண்டல் தொனிகள் காதில் விழுந்தாலும் பொருட்படுத்தாது பிரட் முட்டையை பகலுணவாக சாப்பிட வைத்துவிட்டேன்.

சுண்டக்காய்ச்சிய பால்,அதனை பதமாக ஆற விட்டு ஈரம் இல்லாத கரண்டியை விட்டு நன்கு கலக்கி “தயிரப்பா!இந்த முறையாவது மானத்தை வாங்காதேப்பா”என்று முணுமுணுத்தவாறு தயிர்பாத்திரத்தை மூடி வைத்து விட்டு,காலையில் அதீத ஆரவத்துடன் முன் ஜாக்கிரதையுடன் ஸ்பூனை கழுகி எடுத்துக்கொண்டு பய உணர்வுடன் தயிரினுள் விட்டுப்பார்த்தால் ஈவு இரக்கம் இல்லாமல் மீண்டும்  அதே ஜவ்வு மிட்டாய் தயிர் என்னை திகைக்க வைத்தது.

“என்னம்மா தொடர்ந்து மூன்று நாட்களாக ஜவ்வு மிட்டாய் தயிராகவே வருகிறது”மகனின் முணுமுணுப்பு.

“இப்படி சதி பண்ணுதே இந்த தயிர்.நான் எங்கே போய் முட்டிக்கொள்ள”என் குரலில் உலகமகா வேதனை பிளஸ் வெறுப்பு.

“வாவ்..நான் இந்த ஜவ்வு மிட்டாய் தயிருக்கான காரணத்தை கண்டு பிடித்துவிட்டேன்”மகனின் உற்சாகக் குரல்

“மா...முதல் நாள் உள்ள தயிரையே உரைக்கு ஊற்றினீர்களா?”

“ஆமாம்.”

“அதானே பார்த்தேன்.அவரைப்போட்டால் துவரையா முளைக்கும்.”

“அட சின்ன குட்டிக்கு சூப்பராக பழமொழியெல்லாம் எல்லாம் வருது..”

“ஜவ்வு மிட்டாய் தயிரை உரைக்கு விட்டால் கெட்டித்தயிரா கிடைக்கும்? ஜவ்வு மிட்டாய் தயிர்தானே கிடைக்கும்.எப்ப தயிர் நல்லா வரலியோ அப்பவே புதுசா வேறு தயிர் வாங்கி உரை ஊற்ற வேண்டும்.இது கூட தெரியலே..ஹாஹ்ஹாஆஆஆஆஆ..”சின்னவர் சிரிப்பில் பெரியவர் மட்டுமல்ல என்னவரும் சேர்ந்து கொண்டார்.

அட..இப்படியும் இருக்கா?இது நமக்கு தோணாமல் போச்சே.ம்ம்ம்ம்...எல்லாம் சரிதான்.சின்னவர் சொன்ன பழமொழிதான் என்னை இன்னும் யோசிக்க வைத்துக்கொண்டுள்ளது.

Tweet