உழைப்பாளர் சிலையை சுற்றி உழைப்பாளிகள்

திரைகடல் ஓடி திரவியம் தேடு என்பது பழ மொழி.இவர்களோ திரைகடல் நோக்கி ஓடி உழைக்கும் வர்க்கத்தினர்.சென்னையின் அடையாளமாக இருக்கும் மெரினா பீச்சை நம்பி ஏகப்பட்ட ஏழைத்தொழிலாளிகள் வியர்வை சிந்த உழைத்து குடும்பத்தினை காப்பாற்றுகின்றனர்.மக்களுக்கு சுகாதாரமான காற்று,நல்லதொரு பொழுது போக்கு,நடைப்பயிற்சி,ஊருக்கே ஒரு பெருமை மிகு அடையாளம்,பர்ஸை பதம் பார்க்காத வீகெண்ட் கழிக்கும் வாய்ப்பு,பரந்து விரிந்த மணற்பரப்பில் பொது,அரசியல்,சமூக கூட்டங்களை அமைதியாக கண்டு களிக்கும் வசதி இப்படி நிறைய பலாபலன்கள் இருந்தாலும் இன்னொரு வர்கத்தினருக்கு வயிறு நிறைக்கும் வரமாக இந்த மெரினா பீச் அமைந்துள்ளது.

அசோர்டட் பஜ்ஜி வகைகளை டிஸ்போசபிள் பிளேட்டுகளில் புளிச்சட்னியுடன் சூடாக விற்பனை செய்பவர்.மிளகாய்,வெங்காயம்,கத்தரி,உருளை,வாழை,காலிபிளவர் போன்றவற்றில் பஜ்ஜி விற்பனைக்கு வருமே தவிர வடை போன்றவை பீச்சில் விற்பது கிடையாது.இவரிடம் காரணம் கேட்ட பொழுது ”வடைக்கு எல்லாம் மாவு அரைத்து,பொடியாக வெங்காயத்தை நறுக்கி..வேலை இழுத்து விடும்.பஜ்ஜி என்றால் எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் சுலபமாக செய்து விடலாம்.”என்கின்றார்.கடற்கரை காற்று இவரது வியாபரத்துக்கு ஒரு சவால் ஆயினும் வீறு கொண்டு காற்றை ஜெயித்து,குடுமபத்தைக்காப்பாற்ற காற்றுடன் போராடி,போராடி ஜெயித்து வருகின்றார்.



சோளத்தை நெருப்பில் காட்டி உப்பு.காரம்,புளிப்பு தடவி மணக்க மணக்க விற்பனை செய்யும் பெண்ணிவர்.”நெட்டில் போடப்போகின்றேன்” என்றதும் “தாராளமா போட்டுக்கோ”என்று போஸ் கொடுத்தார்.”குளிர் சீஸன் ஆரம்பித்து விட்டது.இனி யாபாரம் டல்லு தான்.வூட்லே இனி கொஞ்சம் கஷ்டம்தான்”என்று கவலை தோய்ந்த குரலில் கூறினார்.
மும்பை இறக்குமதியான பேல்,பானி பூரிவகைகள்,பாவ்பாஜி போன்றவை விற்பனை செய்யும் வடநாட்டினை சேர்ந்தவர்கள்.தமிழில் பெயர் என்ன என்றால் கூட பதில் சொல்லத்தெரியாத இவர்கள் கனஜோராக வியாபாரம் செய்வதைக்காணும் பொழுது வியப்பாகத்தான் உள்ளது.

பலூன் சூட்டிங் நடத்துபவர்.பலூன்களை பெரிய போர்டுகளில் கட்டி வைத்து துப்பாக்கியால் சுடும் விளையாட்டு.சிறுவர்கள் இவரை சூழ்ந்து விளையாட போட்டி போடுகின்றனர்.சிறுவர்களின் கூட்டத்தினை பார்த்து இச்சிறுவனுக்கு குஷி ஏற்பட்டு வியாபாரத்தை சுறுசுறுப்பாக கவனிக்கின்றார்.

சில்வர்கேன்களில் சூடாக சுக்குக்காப்பி விற்பனை செய்பவர்.காப்பி விற்றுத்தான் தன் தாய்,சகோதர சகோதரிகளை காப்பாற்றி,படிக்கவைத்து சுமைகல்லாக இருக்கும் இச்சிறுவனைக்காணும் பொழுது கழிவிரக்கம் வருகின்றது.

“மல்லி..மல்லிப்பூ” என்று சுற்றி சுற்றி வந்து விருப்பமில்லாதவர்களையும் வாங்க வைத்து விடும் சாமர்த்தியசாலிகள்.காலையிலேயே பூ வாங்கி கட்டி கூடையில் சுமந்து கடற்கரைக்கு விற்பனைக்கு எடுத்து வந்து விடுவாராம்.மிஞ்சிய பூக்களை ஈரத்துணியில் சுற்றி மறு நாள் காலை அக்கம் பக்கத்தினருக்கு விற்பனை செய்து விடுவாராம்.”போட்டோ எடுக்கட்டுமா” என்று கேட்டபொழுது ”ஐயையோ..அம்புட்டுதேன்.என் வூட்டுக்காரன் தொடப்பக்கட்டயை தூக்குவான்”என்றவர் ”தாரளமா என் பூக்க்கூடையை எத்தினி போட்டோ வோணுனாலும் எட்துக்கோ.என்னை வுட்ரு”என்று பயந்து போய் பூக்கூடையை முன்னால் வைத்து விட்டு தூரமாகபோய் நின்றவரை அனைவரும் சிரிப்புடன் பார்த்தோம்.

கலர்கலராய் பஞ்சு மிட்டாய் விற்பனை செய்யும் சிறுவன்.”நாளொன்றுக்கு 200 ரூபாய்க்கு விற்பனையாகும்.அதனை வைத்துத்தான் குடும்பத்தை காப்பாற்றுகின்றேன்”என்று பெரிய மனுஷன் தோரணையில் கூறும் அச்சிறுவனை கலங்கிய மனதுடன் பார்த்தோம்.அநேக உழைப்பாளிகள் சிறுவர்களாக இருப்பது மனதினை பாதித்த விஷயம்.படிப்பு,ஜாலி,கொண்டாட்டம் என்று குதூகலாமாக கழிக்க விரும்பும் இப்பதின்ம வயதில் இச்சிறார்கள் தங்கள் ஆசாபாசங்களை கடல்மண்ணுக்கடியில் புதைத்து விட்டு சுமையை தோளில் சுமந்து,ஏழ்மையை கண்களில் சுமந்து,ஏக்கத்தை நெஞ்சினில் சுமந்து கடல் மண்ணில் பாதம் புதைய புதைய உழைத்து ஓடாய் தேய்பவர்கள்.

சிறுவர்களை கவரும் பலூன் விற்பனை செய்பவர்.இவர்களில் சிலர் காலையில் பள்ளி சென்று படித்து விட்டு மாலையில் பீச்சுக்கு வந்து விற்பனை செய்வதைக்கேட்கும் பொழுது உண்மையில் சற்று சந்தோஷமாக இருந்தது.”அக்கா..நான் படித்து கலேட்டர் ஆகணும்க்கா”என்று கூறும் பொழுது மனதார வாழ்த்தி விட்டு வந்தோம்.

மிஷினில் கரும்பு ஜூஸ் பிழிந்து ஐஸ்கட்டிகளைப்போட்டு விற்பனை செய்பவர்.காலையில் வெளியில் வியாபாரம் செய்து விட்டு மாலையில் பீச்சை நோக்கி ஓடி வருபவர்.பீச்சில் கூட்டம் அடங்கும் வரை நின்று வியாபாரம் செய்து தம்பி தங்கைகளை படிக்கவைக்கின்றார்.

குதிரை மேல் குழந்தைகளை ஏற்றி சவாரி செய்து சிறார்களை மகிழ்விப்பவர்.கண்ணுக்கெட்டும் தூரம் வரை சின்ன ரவுண்டுக்கு 30 ரூபாய் வாங்கினாலும் குதிரை தீனி,பராமரிப்புச் செலவு.குதிரைக்கு மருத்துவம் என்று இவருக்கு வருமானம் சவாலாகவே உள்ளது.இது போல் ஒட்டக ஓட்டிகளும் இருக்கின்றனர்.
பீச் என்றதும் தேங்காய் மாங்காய் பட்டாணி சுண்டலை நினைவுக்கு வராதவர்களே இருக்க முடியாது.இப்படி சுண்டல் விற்கும் சிறுவர்கள் மட்டும் நூற்றுக்கணக்கில் இருக்கின்றனர்.அம்மா செய்து தரும் சுண்டலை மாங்காய்த்துருவலால் அலங்கரித்து பேப்பர் சுருள்களில் விற்கின்றார்.”சாதரண நாளில்1 ,1 1/2 கிலோ சுண்டல் போடுவோம்.சனி ஞாயிறுகளில் 2 ,2 1/2 கிலோ சுண்டல் விற்பனை செய்வோம்.”என்கின்றார்.இவர்களுக்கு கோடைகாலம் பிறந்தால்தான் கொண்டாட்டம்.மார்ச் மாதத்திற்காக வழி மேல் விழி வைத்து காத்து இருக்கும் ஜீவன்கள்.

சோன்பப்டியை விளக்கு வெளிச்சத்தில் வைத்து விற்பனை செய்பவர்.இவர்கள் பெரும்பாலும் வட இந்தியர்களாகவே இருக்கின்றனர்.”டிணிங்..டிணிங்..”என்று மணி அடித்தவாறு இவர்கள் வருவது யானை வரும் பின்னே மணியோசை வரும் முன்னே”என்பதை நினைவு கூறும்.

வீட்டில் கை முறுக்கு செய்வதில் மனைவி மக்கள் ஈடுபட்டு அவர்கள் செய்த முறுக்கை இவர் பீச்சில் விற்பனை செய்கின்றார்.பக்குவமாக மாவரைத்து பதமாக சுட்டெடுத்த முறுக்குகள்.பல வருடகாலங்களாக முறுக்குத்தொழிலில் இவரது குடும்பம் ஈடு பட்டு அதில் ஸ்பெஷல் ஆகி விட்டனராம்.நாளொன்றுக்கு 300,400 ரூபாய்க்கு விற்பனை ஆகும்.கோடைகாலம்தான் எங்களுக்கு கொண்டாட்டம்”என்கின்றார்.

டிஸ்கி:நான் எடுக்கத் தயங்கிய சில புகைப்படங்களை என் தங்கையின் பத்து வயது மகன் ஹம்ஜா பாய்ந்து பாய்ந்து கிளிக் செய்து உதவினான் ”பிளாக்கில் இன்னிக்கே போட்டு விடுங்க” என்று உத்தரவு இட்டுவிட்டான்.

Tweet